SA nakakakilabot na anino ng Tacloban City, kung saan minsang humagulgol ang galit ng Supertyphoon Yolanda, ngayon ay naroon ang nakakatakot na katahimikan ng pagpapabaya at naputol na mga pangako. Si Pangulong Ferdinand Marcos Jr., sa isang nakakapanindig-balahibong pahayag, ay nalungkot na ang rehiyon ay patuloy na nagdurusa mula sa napakalaking pinsalang dulot ni Yolanda, isang dekada na ang nakalipas, na parang isang propesiyang hindi natupad ang rehabilitasyon.

Tila lumitaw mula sa kailaliman ng madilim na bangin, binatikos ni Marcos ang mga nakaraang administrasyon, ang kanilang mga pagkukulang ay umaalingawngaw na parang malalayong sigaw sa gabi. “Walang nagawa,” kanyang inamin, ang kanyang mga salita ay puno ng kapaitan ng pagkadismaya. Sa loob ng mahigit isang dekada, ang mga tao ng Silangang Visayas ay nabuhay sa mga anino, ang kanilang mga pag-asa ay nabasag dahil sa kawalan ng aksyon at pagpapabaya ng gobyerno.

Sa kanyang madilim na talumpati, ipininta ni Marcos ang nakakakilabot na larawan ng mga sirang daan, wasak na mga pangarap, at mga buhay na nawala. Ang daan patungo sa pagbangon, na minsang ipinangako ng mga nakaraang administrasyon, ngayon ay nasira, tulad ng mga wasak na bahagi ng Maharlika Highway sa probinsya ng Samar, isang baluktot na monumento ng kabiguan ng burukrasya at kawalan ng malasakit ng gobyerno.

Ngunit sa gitna ng kadiliman, may isang sinag ng pag-asa na lumilitaw, kahit mahina pero totoo. Si Marcos, na may matibay na determinasyon na bunga ng desperasyon, ay nangakong muling bubuhayin ang rehiyon. Ang kanyang mga pangako, kahit bulong sa hangin, ay may dalang pag-asa para sa mga naghihirap na tao ng Silangang Visayas.

Sa likod ng mapait na alaala ng pagkawasak na dulot ni Yolanda, inilantad ni Marcos ang mga plano para sa muling pagbangon, nangako ng pag-usbong ng mga proyektong pang-imprastruktura at muling pag-unlad ng agrikultura. Ngunit ang mga pangakong ito, na parang mga marupok na bulong sa gabi, ay kayang bang labanan ang bagyong dala ng mabagal na burukrasya at kawalan ng kakayahan ng gobyerno?

Habang patuloy na nagmumulto ang alaala ni Yolanda sa Tacloban City, ang mga pangako ni Marcos ay nakabitin sa balanse, nasa gilid ng limot. Magiging liwanag ba ang kanyang administrasyon sa gitna ng dagat ng kawalang pag-asa, o malulunod din ito sa kaparehong tadhana ng mga naunang administrasyon, nilamon ng kawalan ng aksyon at pagpapabaya?

Sa madilim na mundo ng kapangyarihan, kung saan ang mga anino ay sumasayaw at ang mga bulong ay naglalagi, hinihintay ng mga tao ng Silangang Visayas ang kanilang kaligtasan. Magiging tagapagligtas ba si Marcos, o siya rin ba’y maglalaho sa kadiliman, nag-iiwan lamang ng mga pangakong napako at mga wasak na pangarap? Tanging panahon lamang ang makapagsasabi, habang ang kwento ng pamana ni Yolanda ay patuloy na bumabalot sa nakakakilabot na yakap ng gabi.