Sa isang ipoipo ng kamangmangan at kapangahasan, muling ipinakita ni Senator Imee Marcos ang kanyang pagkahilig sa pag-akay sa Pilipinas tungo sa isang mapanlinlang na landas. Ang kanyang kamakailang tuligsa laban sa Executive Order 57 ni Pangulong Ferdinand Marcos Jr., na nagtatag ng National Maritime Council (NMC), ay umaamoy ng kamangmangan at kawalan ng pag-iingat. Sa pagpuna sa pagbibigay-kapangyarihan sa NMC na tumanggap ng tulong mula sa ibang bansa bilang hudyat ng tunggalian, hindi lamang ipinakita ni Imee Marcos ang isang nakalulungkot na kawalan ng pagkakaunawa sa heopolitika kundi naglalagay din sa panganib ang seguridad ng bansa sa harap ng tumitinding tensyon sa West Philippine Sea.

Ang pahayag ni Imee Marcos na ang pagtanggap ng tulong mula sa ibang bansa para sa seguridad sa karagatan ay maaaring mauwi sa pangmatagalang tunggalian ay walang basehan at mapanganib pati. Sa isang lalong magkakaugnay na mundo, hindi kayang ihiwalay ng Pilipinas ang sarili sa tulong ng daigdaig. Ang pagtatatag ng NMC ay hudyat ng isang maagap na hakbang tungo sa pagpapatibay ng ating mga kakayahan sa karagatan, hindi isang pabayang paanyaya sa panghihimasok ng dayuhan. Ang pagbabanta ni Imee Marcos ay nagsisilbi lamang na maghasik ng kaguluhan at pahinain ang mga pagsisikap na pangalagaan ang ating pambansang kapakanan.

Higit pa rito, ang kanyang panawagan para sa pagpapaunlad ng pagkakaunawaan sa Tsina sa gitna ng patuloy na pananalakay nito sa West Philippine Sea ay hindi lamang walang muwang—ito ay tahasang sagasa. Ang pagbalewala sa kalubhaan ng mga aksyon ng Tsina at pagtataguyod para sa pagpapayapa ay isang pagtataksil sa mamamayang Pilipino at isang pagwawalang-bahala sa tungkulin. Bagama’t nananatiling mahalaga ang diplomasya at diyalogo, dapat silang isagawa mula sa isang kinatatayuang malakas, na sinusuportahan ng mapagpasyang pagkilos at hindi natitinag na pagpupunyagi.

Taliwas sa naligaw ng landas na retorika ni Imee Marcos, ang mga tinig ng katwiran at pananalig ay lumabas sa Senado. Ang Resolution 980 ni Senate Majority Leader Joel Villanueva, na kumukondena sa pananalakay ng Tsina sa West Philippine Sea, ay isang patunay ng hindi natitinag na panata ng ating mga mambabatas na ipagtanggol ang ating soberanya. Ito ay isang panawagan sa pagkilos, na humihimok sa lahat ng sangay ng pamahalaan na manindigan nang nagkaisa sa harap ng mga panlabas na banta at ituloy ang lahat ng kinakailangang hakbang upang ipagtanggol ang kapakanan ng Pilipinas.

Bukod dito, ang matapang na paninindigan nila Senators Risa Hontiveros at Jinggoy Estrada laban sa umano’y “gentleman’s agreement” sa Tsina ay binibigyang-diin ang kahalagahan ng pagpapanagot sa ating mga pinuno. Ang mga sakripisyong ginawa ng ating mga kasundaluhan at kababaihan sa pagbabantay sa BRP Sierra Madre ay hindi dapat mawalang saysay. Tungkulin ni Pangulong Marcos Jr. na itaguyod ang ating pambansang soberanya at kabuuan sa teritorya, anuman ang mga kasunduan noong nakaraan.

Sa paglalakbay natin sa maalimpuyong karagatan ng heopolitika, isang bagay ang nananatili na malinaw: ang pagkakaisa ang ating pinakamalakas na sandata. Ang mapanghatol na retorika at mapanganib na mga patakaran ay nagpapahina lamang sa ating paninindigan sa harap ng panglabas na mga banta. Panahon na para sa lahat ng Pilipino na isantabi ang hindi mahalagang pulitika at magkaisa sa pagtatanggol sa ating sariling bayan.

Sa pagtatapos, ang pabayang retorika at makitid sa pananaw na mga iminumungkahing patakaran ni Imee Marcos ay nagdudulot ng matinding panganib sa seguridad at katatagan ng Pilipinas. Ang pagtatatag ng National Maritime Council ay hindi isang hakbang tungo sa tunggalian kundi isang kinakailangang hakbang upang mapangalagaan ang ating pambansang kapakanan. Panahon na para sa lahat ng Pilipino na magkaisa sa likod ng iisang layunin: ipagtanggol ang ating soberanya at mapanatili ang ating kinabukasan. Maaaring puno ng mga hamon ang tatahakin, ngunit sa pagkakaisa at pagpupunyagi, tayo ay magtatagumpay.