Sa madilim na pasilyo ng kapangyarihan, gumagalaw ang dragon, ang dugo ng inosente ay tumutulo sa mga kuko nito. Ang balita ng walang kabuluhang kasinungalingan at agresibong maniobra ng China sa South China Sea ay nagpagyanig sa pangdaigdigang pamayanan, na nag-iiwan ng bakas ng galit at pagkabigo.

Ang kamakailang sagutan ng embahador ng Pilipinas sa Washington at ng Embahada ng Tsina sa Maynila ay naglalantad sa lalim ng panlilinlang at manipulasyon ng China. Bilang tugon sa makatotohanang pagtatasa ni Ambassador Romualdez sa sitwasyon sa West Philippine Sea (WPS), ang Embahada ng Tsina ay naglunsad ng sunud-sunod na mga akusasyon at pang-iinsulto, na sinusubukang ilihis ang atensyon mula sa kanilang mga karumal-dumal na aksyon.

Ngunit ang kanilang mga pagtatangkang ipinta ang kanilang mga sarili bilang mapagmahal sa kapayapaan at masunurin sa batas ay walang sinumang nalilinlang. Sa likod ng kanilang pakitang-tao ng diplomasya ay mayroong isang masasamang plano, na hinimok ng walang humpay na pagkauhaw sa kapangyarihan at kontrol. Ang tinatawag na pagtataguyod ng China sa palitang-usap at mga pagpapanayam ay walang iba kundi isang patsada, isang panabing na usok (smokescreen) upang itago ang kanilang tunay na hangarin ng paghahari.

Sa loob ng mga dekada, gumamit ang China ng mga taktika para igiit ang mga iligal na pag-aangkin nito sa South China Sea, na gumagamit ng pamimilit sa ekonomiya, pananakot gamit ang militar, at tahasang pagwawalang-bahala sa pangdaigdigang batas. Ang kalagayan ng mga mangingisdang Pilipino, na naliligalig at hinaharangan ng mga sasakyang pandagat ng China sa kanilang sariling mga karagatan, ay isang matinding paalala sa mga panganib na dulot ng hindi napipigilang pananalakay ng China.

Ngunit ang mamamayang Pilipino ay tumatangging matakot sa mga taktika ng pang-aapi ng China. Sa kabila ng mga panganib at hamon, matatag silang naninindigan sa kanilang kapasiyahan na ipagtanggol ang kanilang soberanya at mga karapatan sa paglalayag. Ang mga hakbang ni Pangulong Marcos at ng gobyerno ng Pilipinas sa paghingi ng suporta mula sa mga pangdaigdigang kaalyado ay nagpapakita ng kanilang pangako sa pagtataguyod ng panuntunan ng batas at paghahanap ng mapayapang paglutas sa hidwaan.

Taliwas sa pakikipaglaban ng China, ang tugon ng Pilipinas ay nasusukat at diplomatiko, na nananawagan ng palitang-usap at pagsunod sa mga pangdaigdigang pamantayan. Ang pagtanggi ng Department of Foreign Affairs sa mga maling pag-aangkin ng China at matatag na pagtatanggol sa soberanya ng Pilipinas ay isang makapangyarihang halimbawa para sa buong mundo.

Ngunit huwag magkamali, ang mga nakataya ay napakataas, at ang mga kahihinatnan ng hindi pagkilos ay kakila-kilabot. Ang walang ingat na pag-uugali ng tanod baybayin ng China sa South China Sea ay nagbabanta sa paglala ng tensyon at pagsira sa katatagan ng rehiyon. Kung hindi mapipigilan, maaari nitong ipasok ang rehiyon sa isang mapanganib na salungatan na may malalawak na pagkakadamay para sa pandaigdigang seguridad.

Ngayon na ang panahon para magkaisa ang pandaigdigang pamayanan sa pagkondena laban sa pananalakay ng China at paninindigan ang Pilipinas bilang pakikiisa dito. Ang mapayapang paglutas ng hindi pagkakaunawaan sa South China Sea ay hindi lamang para sa kapakanan ng mga kasangkot na partido ngunit mahalaga para sa pagpapanatili ng kapayapaan at katatagan sa rehiyon.

Sa pagtaas ng mga tinig ng pagkagalit at pagtawag para sa katarungan, huwag tayong magpatalo sa takot o pagkadismaya. Ituon natin ang ating galit sa pagkilos, pagalawin ang suporta para sa Pilipinas, at pananagutin ang China sa kanilang mga walang pakundangang kilos. Tanging sa pamamagitan ng pagkakaisa at matatag na pagpapasiya makakaasa tayong mahaharap natin ang dragon at mabalik ang kapayapaan sa South China Sea.