SA patuloy na nagbabagong anyo ng pandaigdigang ekonomiya, ang rehiyon ng Indo-Pacific ay nagsisilbing mahalagang makina ng paglago at inobasyon. Sa loob ng dinamikong kapaligirang ito, ipinosisyon ni Pangulong Ferdinand R. Marcos Jr. ang Pilipinas bilang isang umuusbong na lider, handang sakupin at itaguyod ang potensyal ng rehiyon. Ang kanyang kamakailang talumpati sa 6th Indo-Pacific Business Forum sa Bonifacio Global City ay hindi lamang isang pahayag—ito ay isang malinaw na panawagan sa buong mundo, na binibigyang-diin ang mga estratehikong ambisyon at kakayahang pang-ekonomiya ng Pilipinas.

Kamakailan, ipinakita ng Pilipinas ang kahanga-hangang pag-usbong ng ekonomiya, na nagtala ng 5.5% na paglago na nalalampasan ang maraming kapwa bansa sa Asya. Ang kamangha-manghang pagsasakatuparang ito ay hindi isang hiwalay na insidente kundi resulta ng masinsinang pagsisikap na magtanim ng matabang lupa para sa mga dayuhang direktang pamumuhunan (FDI), na nakakita ng tuloy-tuloy na pagtaas sa nakaraang apat na buwan. Ang administrasyon ni Marcos ay mahusay na nag-layag sa mga kumplikasyon ng muling pagbuhay sa ekonomiya, na tinitiyak na ang Pilipinas ay hindi lamang kalahok kundi isang lider sa muling pagsigla ng ekonomiya ng Indo-Pacific.

Ang pananaw ni Marcos ay hindi lamang nakatuon sa agarang mga pakinabang sa ekonomiya. Ang kanyang pagbibigay-diin sa Indo-Pacific Economic Framework (IPEF) ay nagpapakita ng isang estratehikong pamamaraan sa kolaborasyon sa rehiyon. Sa mahigit isang-katlo ng pandaigdigang aktibidad sa ekonomiya na nagmumula sa rehiyong ito, ang mga pagkakataon para sa paglago at pakikipagtulungan ay walang hanggan. Sa pamamagitan ng paggamit ng natatanging heopolitikal na posisyon at pagpapatibay ng mga ugnayang pang-ekonomiya sa pamamagitan ng mga kasunduan sa rehiyon, ang Pilipinas ay nakatakdang maging isang pundasyon ng kasaganaan sa Indo-Pacific.

Sentral sa pananaw na ito ang mga “game-changing” na repormang pambatas na itinaguyod ni Marcos. Ang Corporate Recovery and Tax Incentives for Enterprises (CREATE) Act, ang Ease of Doing Business Act, at ang Green Lanes for Strategic Investments Executive Order ay hindi lamang mga patakarang pambatas—ito ay mga makabagong kasangkapan na idinisenyo upang lumikha ng mas malugod na kapaligiran para sa mga mamumuhunan. Ang mga repormang ito ay nagpapabilis ng mga proseso, nagpapabawas ng mga sagabal sa burukrasya, at nagpapahusay sa pangkalahatang kaginhawahan ng paggawa ng negosyo sa Pilipinas. Ang CREATE More Act, lalo na, ay kumakatawan sa isang mahalagang pag-unlad, pinipino ang mga insentibo upang makapag-akit ng mas mataas na antas ng pamumuhunan. Ang mga hakbang na ito sa batas ay nagpapadala ng malinaw na mensahe: ang Pilipinas ay bukas para sa negosyo at buong pusong nakatuon sa pagtulong at pagtaguyod ng mga pagsusumikap ng mga mamumuhunan.

Ang pokus ni Marcos sa matalino at napapanatiling transportasyon ay higit na nagpapakita ng kanyang komprehensibong pamamaraan sa pag-unlad ng ekonomiya. Sa pamamagitan ng pag-uutos sa mga pangunahing ahensya na bumuo ng mas matalino at mas tumutugon na mga sistema ng transportasyon, tinitiyak niya na ang gulugod ng imprastruktura na kinakailangan para sa paglago ng ekonomiya ay matibay at nakahanda para sa hinaharap. Ang pangakong ito sa napapanatili at inobatibong transportasyon ay umaayon sa mga pandaigdigang uso at nagtatakda ng pundasyon para sa pangmatagalang katatagan ng ekonomiya.

Ang programang “Build Better More” na imprastruktura ay marahil ang pinaka-ambisyosong aspeto ng agenda pang-ekonomiya ni Marcos. Sa 185 high-impact na mga proyekto na nagkakahalaga ng PHP9.5 trilyon, ang inisyatibang ito ay isang matapang na hakbang patungo sa paggawa ng Pilipinas bilang isang logistics hub sa Asya. Ang ganitong kalawak na proyekto ay nangangailangan ng kolaboratibong pamamaraan, inaanyayahan ang mga dayuhang mamumuhunan na lumahok sa pamamagitan ng mga pampubliko-pribadong pakikipagtulungan at iba’t ibang mga kontratang pang-arkitektura. Ang pagkakasama ng iba’t ibang mga kalahok ay hindi lamang nagpapakalat ng pinansyal na pasanin kundi nagdadala rin ng pandaigdigang eksperto at inobasyon, na nagpapahusay sa kalidad at pagiging epektibo ng mga proyektong ito.

Ang talumpati ni Marcos ay puno ng malinaw na optimismo at malinaw na pananaw para sa hinaharap. Ang mga estratehikong inisyatiba ng kanyang administrasyon ay maingat na idinisenyo upang lumikha ng epekto ng paglago, katatagan, at kasaganaan, hindi lamang para sa Pilipinas kundi para sa buong rehiyon ng Indo-Pacific. Ang mga mamumuhunan at pandaigdigang kasosyo ay dapat magbigay-pansin sa panawagang ito, kinikilala ang napakalaking mga pagkakataon na nakalatag sa pakikipagtulungan sa isang bansang handang mamuno.

Sa mga panahong ito ng pagbabago, ang Pilipinas sa ilalim ni Pangulong Ferdinand R. Marcos Jr. ay isang sinag ng potensyal at pag-unlad. Habang tumitingin ang mundo sa Indo-Pacific, nagiging maliwanag na ang Pilipinas ay hindi lamang naglalayag sa mga alon ng pagbabago sa ekonomiya kundi siya ring nagpapatakbo ng barko. Nakalatag na ang entablado para sa Pilipinas upang muling tukuyin ang kanyang papel sa pandaigdigang entablado, pinapangunahan ang isang panahon ng walang katulad na paglago at pamumuno sa rehiyon. Ito ay isang kwento ng muling pagsilang, inobasyon, at hindi matitinag na ambisyon—isang kwento na nangangako ng mas maliwanag at mas masaganang hinaharap para sa lahat.