SA mataong tanawin ng pandaigdigang ekonomiya, lumilitaw ang isang tanglaw ng pag-asa, isang testamento sa potensyal ng estratehikong pangitain at sama-samang pagsisikap. Ipasok si Martin Romualdez, ang maestro na nag-oorkestra sa simponiya ng pag-unlad sa Pilipinas.

Sa kamakailang pahayag ng World Economic Forum (WEF) na ang Pilipinas ay nakahanda na umangat patungong isang ekonomiyang nagkakahalagang USD2 trilyon sa loob ng susunod na dekada, wastong ipinahayag ni Romualdez ang pagtataya na ito bilang isang tunay na bantayog patungo sa kaunlarang pang-ekonomiya. Ito ay hindi lamang isang tunguhin; ito ay isang pagpapahayag ng mapanlikhang paglalakbay na naghihintay para sa mga Pilipino.

Ang pagkamaasahin ni Romualdez ay nakakahawa, na pinalakas ng matatag na pangako sa pananalaping pag-iingat at ang hindi matitinag na pagpupunyagi na pasiglahin ang isang kapaligiran na kaaya-aya sa pamumuhunan at paglago. Ang kanyang pangitain sa patuloy na taunang paglago sa pagitan ng 7 porsiyento hanggang 8 porsiyento ay hindi lamang ambisyosong retorika; ito ay isang sigaw ng pagtutulungan para sa bawat Pilipino na makibahagi sa pataas na landas ng bansa.

Ang daan patungo sa tugatog ng ekonomiya ay binubukalan ng mga estratehikong pamumuhunan na hindi lamang nagpapayaman sa kaban ng bayan kundi nagpapahusay din sa mismong tela ng lipunan. Ang pagbibigay-diin ni Romualdez sa pagkilos ng lehislatura ay nagpapakita ng kahalagahan ng proaktibong pamamahala sa pagpapanday ng ekonomikong kapalaran ng isang bansa. Sa pagtataguyod ng liberalisasyon ng ekonomiya, binubuksan niya ang landas patungo sa pagkakasama o pagiging pangkalahatan, kung saan ang mga benepisyo ng pag-unlad ay hindi lamang limitado sa iilang mapalad kundi inilalagak patungo sa bawat antas ng lipunan.

Ang panawagan ni Romualdez para sa mga reporma sa konstitusyon upang alisin ang mga hadlang sa dayuhang pamumuhunan ay isang matapang na hakbang patungo sa pagyakap sa pagkakaugnay ng pandaigdigang pamilihan. Ito ay isang pagkilala na ang kasaganaan ay walang mga hangganan at sa pamamagitan ng pagbubukas ng mga pintuan sa dayuhang kapital, ang Pilipinas ay maaaring sumakay sa alon ng kabaguhan, palakasin ang pagiging mapagkumpitensya, at magbukas ng napakaraming pagkakataon para sa mga mamamayan nito.

Ngunit ang pangitain ni Romualdez ay lumampas sa mga lehislatibong pagbabago; ito ay sumasaklaw sa isang holistikong diskarte sa pamamahala. Ang pagpapabilis ng mga proseso ng pamahalaan, pagpapalago ng isang kaaya-ayang kapaligiran para sa negosyo, at paggamit ng mga pagkakataon sa mga pangunahing sektor ay lahat mahahalagang bahagi ng kanyang plano para sa pag-angat ng ekonomiya.

Habang sinasabayan ni Pangulong Ferdinand R. Marcos Jr. ang mga damdamin ni Romualdez, na nag-aanyaya sa mga pandaigdigang kasosyo na makiisa sa paglalakbay ng Pilipinas sa muling pagbangon ng ekonomiya nito, ang yugto ay nakatakda para sa muling pagsilang ng walang kapantay na sukat. Sa higit sa PHP9 trilyong inilaan para sa mga pangunahing proyektong imprastraktura at sa maraming reporma sa regulasyon na naglalayong magpasigla ng mga publiko-pribadong pagkakasosyo, handa na ang Pilipinas na kunin ang tamang puwesto nito bilang isang tanglaw ng pag-unlad sa pandaigdigang larangan ng ekonomiya.

Sa aking mga kapwa Pilipino, yakapin ang mga pag-unlad na ito nang may kagalakan. Ipagdiwang ang katapangan ng mga mapangitain pinuno tulad nina Romualdez at Marcos, dahil sila ay mga arkitekto ng mas maliwanag na kinabukasan. Magtipon-tipon tayo sa likod ng kanilang mga inisyatiba, sapagkat sa pagkakaisa matatagpuan natin ang ating lakas, at sa sama-samang pagsisikap, tayo ay magtutulak ng isang landas patungo sa kasaganaan na walang kapantay sa kasaysayan ng ating bansa.