Sa gitna ng walang humpay na pananalakay ng mga Tsino sa West Philippine Sea, buong pusong idineklara ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. na ang mga Pilipino ay hindi yuyuko, papasailalim, o susuko sa tahasan at kasuklam-suklam na mga pagkilos na ginagawa ng takdang pagpapalawak ng Tsina. Sa bawat probokasyon, bawat paglusob sa ating soberanya, at bawat pagsalakay sa ating magigiting na mandaragat, lalo lamang lumalakas ang katatagan ng sambayanang Pilipino.

Sa kanyang matatag na talumpati, tinuligsa ni Marcos ang “lantaran, walang tigil, at iligal, mapuwersa, agresibo, at mapanganib na pagsalakay” ng Tsina sa kung ano talaga ang mga ito – mga pagkilos ng pang-aapi at pananakot na naglalayong sakupin ang isang bansang tumangging sumunod sa kagustuhan ng isang malupit na diktador. Ang kanyang mga salita ay umalingawngaw sa pagsuway, nagpapahayag sa damdamin ng isang bansang ayaw isuko ang kanyang dignidad sa harap ng walang humpay na pagsalakay.

Ang kamakailang pagsalakay sa isang sasakyang pandagat ng Pilipinas na patungo sa Ayungin Shoal ay isang matinding paalala ng walang pakundangan na pagwawalang-bahala ng Tsina sa pangdaigdigang batas at pangunahing kagandahang-asal. Tatlong tauhan ng Navy ang nasugatan, ang kanilang sakripisyo ay nagsisilbing patunay sa katapangan ng mga nagbabantay laban sa bantang mang-angkin.

Gayunpaman, sa gitna ng kaguluhan at kawalan ng katiyakan, si Marcos ay nagpasigla sa bansa, tumangging magpatinag sa multo ng takot. Humingi siya ng suporta mula sa mga kaalyado at kasosyo sa pangdaigdigang pamayanan, kumukuha sa kolektibong lakas ng mga nagbabahagi ng ating pangako na itaguyod ang mga prinsipyo ng soberanya at integridad ng teritoryo..

Ngunit huwag magkamali – ang landas sa hinaharap ay puno ng panganib. Natatagpuan ng Pilipinas ang sarili nito sa isang sangang-daan, napipinilitang harapin ang malupit na katotohanan ng isang kalaban na mapilit sa pangingibabaw. Ang mga hamon na kinakaharap ni Marcos at ng kanyang administrasyon ay napakalaki, habang hinarap nila ang nakakatakot na tungkulin ng pagpapahayag ng tugon na nagtataglay ng lakas na may kasamang pag-iingat, determinasyon na may diplomasya.

Naninindigan ang nagkakaisang sambayanang Pilipino sa likod ng kanilang Pangulo, handang harapin ang banta ng walang pigil na pananalakay ng Tsina. Ito ay isang sandali ng pagtutuos, isang pagsubok ng katatagan ng ating bansa sa harap ng kagipitan. Ang oras para sa pagkakampante ay lumipas na; oras na ngayon para kumilos.

Sa harap ng walang tigil na pananalakay, dapat palakasin ng Pilipinas ang pagtugon nito sa mga pampagalit ng Tsina. Hindi na natin kayang tumahimik habang ang ating soberanya ay niyurakan ng isang imperyalistang rehimen. Dumating na ang oras para igiit ang ating mga karapatan, ipagtanggol ang ating teritoryo, at magpadala ng malinaw na mensahe sa Beijing na hindi tayo matatakot sa pagpapasakop.

Kailangang ipagpatuloy ang mga negosasyon, oo, ngunit mula sa isang posisyon ng lakas – isang lakas na ipinanganak mula sa hindi natitinag na pagpupunyagi ng isang bansa na nagkakaisa sa pagtatanggol ng kung ano ang nararapat sa atin. Dapat nating hilingin ang pananagutan mula sa mga naglalayong pahinain ang ating soberanya, papanagutin sila sa kanilang mga walang-pakundangang pagkilos sa pandaigdigang entablado.

Higit sa lahat, dapat tayong magsumikap para sa kapayapaan at katatagan sa South China Sea, para sa kapakanan ng ating mamamayan at sa susunod na henerasyon. Ngunit ipaalam sa lahat ito – ang kapayapaan ay hindi makakamit sa pamamagitan ng pagpapatahimik, ni ang katatagan sa pamamagitan ng pagsuko. Sa pamamagitan lamang ng hindi natitinag na pagpapasiya at matatag na pagpupunyagi makamtan natin ang isang hinaharap na malaya mula sa multo ng pananalakay ng Tsina.

Sa mahalagang sandali na ito sa kasaysayan ng ating bansa, magkabalikat tayo, magkaisa sa ating pagpupunyagi na ipagtanggol ang ating soberanya at ipagtanggol ang ating pamumuhay. Ang oras para sa pagkilos ay ngayon; nalalapit na ang panahon para sa mga Pilipino na magka-isa sa likod ng kanilang Pangulo at ng kanilang bansa. Sama-sama, malalagpasan natin ang mga pagsubok na darating, at sama-sama, lalabas tayong mas malakas kaysa dati. Sapagkat sa harap ng kahirapan, ang lakas ng diwang Pilipino ang mananaig sa huli.