Sa gitna ng ating minamahal na Chocolate Hills, isang kanlungan ng likas na kahanga-hanga at karilagan, isang nakakapanindig-balahibong paglabag sa kabanalan ng ating kapaligiran ang naganap. Ang salaysay ng Captain’s Peak Garden and Resort ay parang isang kwentong nakakatakot, isang kuwento ng kasakiman at kapabayaan, na nakatanim sa pinakabuod ng ating dating malinis na tanawin.

Ilarawan n’yo ito: isang maringal na tanawin, isang UNESCO World Heritage Site, na nabahiran ng kapangahasan ng mga taong hinihimok ng salapi. Ang ulat, tulad ng isang nakakapangilabot na panaginip, ay naglalarawan ng nakababagabag na mga detalye ng paglabag na ito. Sa kabila ng kawalan ng Environmental Compliance Certificate (ECC), nagpatuloy pa rin ang pagtatayo ng resort, na pinalakas ng pakikipagsabwatan ng mga opisyal ng lokal na pamahalaan at ng walang-kabusugang paghahangad ng salapi.

Ang higit na kakila-kilabot ay ang lubos na pagwawalang-bahala sa mga legal na kautusan. Ang resort ay buong tapang na lumabag sa mga regulasyon, na nagpapatakbo ng kanilang negosyo kahit na walang mga kinakailangang permit, naglalagay ng madilim na anino sa kabanalan ng ating mga protektadong lugar. Ang DENR, ang ating itinuturing na mga tagapangalaga ng kapaligiran, ay nabigo nang husto sa kanilang tungkulin na itaguyod ang batas, pinahintulutan na maganap ang kasamaan na ito sa harap ng kanilang mapagbantay na mga mata.

Ngunit hindi rito nagtatapos ang kasindak-sindak na kuwento. Ang mga pagkakasangkot ng gayong kalubhang mga paglabag ay napakalawak, nagdudulot ng pag-aalinlangan sa integridad ng buong ekosistema natin. Ang mga epekto sa kapaligiran ng hindi masawatang pagsulong sa protektadong mga lugar ay kahila-hilakbot, nagbabanta sa marupok na balanse ng ating likas na mundo

Ang mga protektadong lugar ay umiiral para sa isang dahilan – upang mapangalagaan ang ating ekolohikal na pamana para sa mga susunod na henerasyon. Hindi sila palaruan ng mga mayayamang piling tao upang pagsamantalahan para lamang sa pansariling pakinabang. Ang Chocolate Hills, isang simbolo ng likas na kagandahan ng ating bansa, ay mas karapat-dapat sa higit pa kaysa sa kalapastanganan sa mga kamay ng kasakiman.

Dapat managot ang mga gumagawa ng krimeng pangkapaligiran na ito, anuman ang kanilang katayuan o impluwensya. Ang mga pampublikong opisyal at pribadong taong tagalabag ay dapat harapin ang buong bangis ng batas – kriminal, sibil, at administratibong pananagutan. Ang pag-uusig ay hindi lamang usapin ng hustisya; ito ay isang mensahe sa buong mundo na ang ating mga protektadong lugar ay hindi maaaring makakamtan ninuman.

Hindi natin kayang magbulag-bulagan sa gayong tahasang pagwawalang-bahala sa ating kapaligiran. Ang oras para sa pagkilos ay ngayon. Magtipon tayo sa likod ng panawagan para sa hustisya, na humihingi ng mabilis at mapagpasyang parusa para sa mga may pananagutan. Ang ating Chocolate Hills, at lahat ng protektadong lugar, ay dapat manatiling sagrado – hindi nababahiran ng kasakiman ng tao. Ang anumang pagtugon na mas mababa dito ay isang pagtataksil sa ating tungkulin sa planetang ito at sa mga susunod na henerasyon.