Sa pagtuloy ng salaysay na nakapalibot sa mga paratang ng sekswal na pang-aabuso at iba pang mga pagkakasala laban kay Pastor Apollo Quiboloy, ang mahinang pagtatangka ng kanyang kampo na umiwas sa pananagutan ay umani ng nararapat na pag-aalinlangan at pagkondena. Ang abogado ni Quiboloy na si Melanio Elvis Balayan, ay gumamit ng magusot na ligal na pakulo sa desperadong hangarin na protektahan ang kanyang kliyente mula sa pagharap sa kanyang mga gawa. Gayunpaman, ang masusing pagsusuri ay nagpapakita ng kahinaan ng kanilang mga argumento at ang matingkad na kakulangan sa kanilang pangangatuwiran.

Ang mapangahas na paninindigan ni Balayan na ang pagsisiyasat ng Senado ay isang pag-agaw sa mga tungkuling panghukuman ay umaamoy ng ligal na kabaluktutan. Ang Senado, na ipinagkaloob ng Konstitusyon ng kapangyarihan na magsagawa ng mga pagtatanong bilang tulong sa pagbabatas, ay nasa loob ng kanilang mandato na magtawag ng mga indibidwal para sa pagtatanong. Ang pagtanggi ni Quiboloy na sumunod ay hindi paggamit ng kanyang mga karapatan sa ilalim ng konstitusyon kundi isang lantarang pagwawalang-bahala sa tuntunin ng batas at mga responsibilidad na likas sa kanyang posisyon.

Higit pa rito, ang pahayag na hinatulan na ng Senado ang pagkakasala ni Quiboloy ay isang mahinang pagtatangkang ilihis ang pagtutok mula sa pinakabuod ng usapin. Ang Senado, na kumikilos sa kapasidad nitong pambatasan, ay hindi isang hukuman ng batas at walang kapangyarihang maghatol o magpataw ng mga parusang kriminal. Sa halip, ang layunin nito ay mangalap ng impormasyon para maliwanagan ang potensyal na gawaing pambatas—isang katotohanang sinadyang iniwasan ni Quiboloy at ng kanyang legal na koponan.

Ang panawagan ni Quiboloy sa kalayaang panrelihiyon bilang panangga laban sa pananagutan ay parehong mali. Bagama’t ang kalayaan sa relihiyon ay talagang isang itinatangi na karapatan, ito ay hindi isang lisensya na lumabag sa batas o umiwas sa pagsisiyasat. Ang mga pagtatangka ni Quiboloy na itago ang kanyang sarili sa balabal ng relihiyosong awtonomiya ay hindi matapat at nagsisilbi lamang upang pahinain ang mga prinsipyo ng katarungan at pagkakapantay-pantay sa harap ng batas.

Sa kabaligtaran, ang paninindigan ng isang legal na luminaryo sa bagay na ito ay nakakapanibagong pagkamalinaw at maprinsipyo. Sa walang alinlangan na pagtanggi sa mga huwad na argumento ni Quiboloy at pagpapatibay sa kapangyarihan ng Senado na pilitin ang kanyang pagharap, ang legal na luminaryo ay nagpakita ng matatag na katapatan sa pagtataguyod ng tuntunin ng batas at pangalagaan ang integridad ng ating mga institusyon.

Kailangang itigil ni Quiboloy ang kanyang mga taktika sa pag-iwas at makilahok sa pagtatanong ng Senado. Sa pamamagitan ng ganap at bukas na pakikilahok, matutugunan niya ang mga paratang laban sa kanya at makapagbibigay ng kalinawan sa publiko. Hindi ito tungkol sa mga legal na hatol o parusa; sa halip, ito ay tungkol sa pagtataguyod ng mga prinsipyo ng aninaw at pananagutan. Sa pakikipagtulungan sa Senado, maipapakita ni Quiboloy ang kanyang katapatan sa mga prinsipyong ito at makapag-ambag sa isang patas at masusing imbestigasyon.

Sa pagtatapos, ang mga pagtatangka ni Quiboloy na iwasan ang pananagutan sa pamamagitan ng legal na pagmamaniobra ay hindi lamang malinaw na makasarili kundi salungat din sa panimula na mga prinsipyo ng hustisya at panuntunan ng batas. Nararapat na itigil niya ang kanyang pagsusuwail na mga taktika at sumailalim sa pagsusuri ng Senado. Ang anumang mas mababa dito ay bubuo ng isang matinding pagwawalang-bahala sa tungkulin at isang pagtataksil sa tiwala na ibinigay sa kanya ng kanyang mga tagasunod at ng sambayanang Pilipino sa pangkalahatan.