SA nakapangingilabot na mga pasilyo ng kapangyarihan, kung saan ang mga anino ay naghahari at ang mga lihim ay nagnanaknak na parang namumuong mga sugat, ang kwento ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. ay lumilitaw na may nakapangingilabot na kahulugan. Habang nakikipagbuno ang bansa sa multo ng nakaraan nito, lumilitaw ang abogado ng karapatang pantao na si Kristina Conti bilang isang tanglaw ng katotohanan sa dagat ng kadiliman, ang kanyang mga salita ay isang malinaw na panawagan para sa katarungan sa isang lupain na sinalanta ng kawalang pananagutan.

Si Conti, isang matatag na tagapagtanggol ng pananagutan, ay nagbibigay liwanag sa madilim na kahabaan ng pagtanggi ni Marcos na makipagtulungan sa imbestigasyon ng International Criminal Court (ICC) sa nakakapanlulumong mga karumal-dumal na pangyayari na umano’y naganap sa ilalim ng brutal na giyera laban sa droga ng nauna sa kanyang administrasyon. Sa kasigasigan ng isang asong humuhuli ng may-amoy ng krimen sa daan, binalaan ni Conti ang mga nakababahalang bunga ng matigas na paninindigan ni Marcos, sa loob at labas ng bansa.

Ang pulso ng mga tao ay umaalingawngaw sa pag-iingay para sa katarungan, habang si Conti ay maingat na naglalakbay sa mapanlinlang na agos ng opinyon ng publiko. Ang mga pagsusuri (survey) ay nagpapakita ng isang bansang nahati ngunit nagkakaisa sa kahilingan nito nang pananagutan, na may mayoryang nagpahayag ng suporta para sa pagsisiyasat ng ICC sa diumano’y mga pagpatay at paglabag sa karapatang pantao sa ilalim ng mahigpit na pamamahala ng administrasyong Duterte.

Ngunit ang mga anino ng pagdududa ay nagbabadya ng palaki ng palaki sa panunungkulan ni Marcos, habang binabalatan ni Conti ang pag-aalinlangan na bumabalot sa kanyang pagtanggi na makipagtulungan sa ICC. Sa katumpakan ng kirurhiko, inilalantad niya ang kahinaan ng mga pahayag ni Marcos na nagsasangga kay Duterte at iba pang mga pangunahing tauhan laban sa pananagutan, inilalantad ang masalimuot na mga diskarte na naglalaro sa mga pasilyo ng kapangyarihan.

Sa internasyonal na entablado, umaalingawngaw ang mga babala ni Conti kasabay ng nakakatakot na kalatong ng isang kampana ng paglibing na tumutunog para sa reputasyon ng Pilipinas sa entablado ng mundo. Sa bawat mapanghamong pagtanggi na tuparin ang mga pangako nito sa ilalim ng Rome Statute ng ICC, ang kredibilidad ng bansa ay gumuguho, tulad ng sinaunang mga gusali, sa ilalim ng bigat ng sarili nitong kahangalan. Ang panawagan ni Conti sa Artikulo 127 ay nagsisilbing isang matinding paalala ng pagkakaugnay ng mga bansa sa isang patuloy na lumiliit na pandaigdigang tanawin, kung saan ang mga kasunduan na nabuo nang may mabuting pananampalataya ay ang pundasyon ng pandaigdigang diplomasya.

Gayunpaman, sa gitna ng umiikot na kaguluhan ng kontrobersya, si Justice Secretary Jesus Crispin Remulla ay lumilitaw bilang isang makapangyarihang palaisipan, ang kanyang hindi natitinag na katapatan sa paninindigan ni Marcos ay isang patotoo sa malalim na kumunoy ng katapatan sa pulitika. Sa isang kisap-mata ng pagsuway, muling pinagtibay ni Remulla ang matatag na pagtanggi ng gobyerno na payagan ang ICC na imbestigahan ang digmaan laban sa droga, ang kanyang mga salita ay isang nakagigimbal na paalala ng mahigpit na pagkakahawak sa kapangyarihan.

Ngunit habang ang boses ni Conti ay bumabagtas sa kadiliman tulad ng isang tanglaw ng liwanag sa karagatan ng kawalan ng pag-asa, ang entablado ay nakatakda para sa isang pagtutuos na may napakalawak na hangganan. Sa mga banal na bulwagan ng hustisya, kung saan ang mga anino ay sumasayaw at ang mga lihim ay nakabaon, ang kapalaran ng isang bansa ay nakabitin sa balanse. Makikinig ba si Marcos sa mga babala ni Conti at yayakapin ang liwanag ng pananagutan, o susuko ba siya sa kadilimang nagbabanta na lamunin siya?

Habang ang orasan ay nakakatakot na umuusad patungo sa isang hindi tiyak na kinabukasan, bumubuka ang pangwakas na yugto ng nakakapigil-hiningang kwentong ito. Humanda kayo, minamahal kong mambabasa, para sa nalalapit na makabagbag-damdaming kasukdulan ng “Ang Anino sa Ibabaw ng Maynila”, at ang katotohanan ay mabubunyag, anuman ang halaga.